โลกร้อนหายนะแห่งมวลมนุษยชาติ

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาและนับทศวรรษต่อจากนี้ไป "ภาวะโลกร้อน"ยังคงเป็นมหันตภัยต่อมวลมนุษย์ชาติ

ที่คุกคามอย่างน่ากลัว หากไม่มีแนวทางแก้ไขปัญหาที่ชัดเจนพร้อมมาตรการป้องกันอย่างเร่วด่วน

หายนะอาจเกิดขึ้นโดยไม่มีทางเยียวยาแก้ไข้ได้

            เมื่อปลายปีที่ผ่านมาทั่วโลกต่างมุ่งความสนใจต่อเวทีการประชุมภาวะโลกร้อนของบรรดาประเทศสมาชิก

190 ประเทศที่เกาะบาหลี ประเทศอินโดนีเซีย เพื่อสร้างความร่มมือในการแก้ปัญหาดังกล่าว

 แม้ว่าทุกประเทศจะร่วมลงนามรับรองบาหลีโรดแมป  ที่กำหนดให้มี ข้อตกลงในพันธะแก้โลกร้อนให้ได้ในปี

 พ.ศ. 2552 แต่หากความร่วมมือกันยังไม่จริงจังทุกอย่างต้องล้มเหลวโดยสิ้นเชิง

            ภายหลังจากการประชุม นายบัน คี มุน เลขาธิการสหประชาชาติ แถลงถึงผลการประชุมว่า

 เกือบทุกประเทศลงนามในความตกลง ตามขั้นตอนแผนปฏิบัติการหรือโรดแมป

ที่จะนำไปสู่สนธิสัญญานานาชาติฉบับใหม่ที่จะนำมาใช้ทดแทนพิธีสารเกียวโต  ซึ่งจะหมดอายุบังคับใช้

ในปี ค.ศ.2012 ( พ.ศ.2555 ) นี้ โดยจะเปิดการเจรจาเพื่อกำหนดพันธะกรณีของแต่ละประเทศที่

จะลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกอันเป็นสาเหตุสำคัญที่ทำให้สภาวะอากาศของโลกร้อนขึ้นให้แล้วเสร็จภายใน 2 ปีนี้

            ภายใต้แผนบาหลีกำหนดข้อตกลงในการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกในระยะยาว

โดยกำหนดให้มีการประชุมเพื่อการนี้ขึ้น 4 ครั้ง ในปี พ.ศ.2551ที่เมืองพาซแนน  ประเทศโปแลนด์

ก่อนสรุปผลการเจรจาให้เสร็จสิ้นในปี พ.ศ.2552  แม้ว่าไม่มีกำหนดระดับการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก

ที่ชัดเจน แต่ระบุถึงผลการศึกษาวิจัยของคณะกรรมการระหว่างประเทศว่าด้วยการเปลี่ยนแปลง

สภาวะอากาศของโลก (ไอพีซีซี ) ที่กำหนดให้ประเทศพัฒนาแล้วจะต้องปรับลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก

ของตนลงระหว่าง 20 - 40 % ภายในปี ค.ศ.2020  (พ.ศ. 2563) เรียกร้องให้ประเทศกำลังพัฒนา

ดำเนินการอย่างหนึ่งอย่างใดเพื่อการลดการปล่อยก๊าซที่สามารถวัดระดับได้ เพื่อนำเสนอเป็นรายงาน

และให้มีการตรวจสอบรับรองได้  นอกจากนี้ยังริเริ่มให้มีการสนับสนุนทางการเงินเพื่อยุติการทำลายป่า

 การแสวงหากลไก เพื่อการถ่ายทอดเทคโนโลยีเพื่อพลังงานสะอาด และการจัดตั้งกองทุนการเงิน

 เพื่อให้ความช่วยเหลือในมาตรการต่าง ๆ ที่จะเป็นการแก้ปัญหาโลกร้อน

            บนเวทีระดับโลกยังคงเดินหน้าเพื่อสร้างความร่วมมือให้เป็นไปตามเป้าหมาย สำหรับประเทศไทยกระแสความตื่นตัวภาวะโลกร้อน

ไม่ใช่เรื่องใกล้ตัว  ในช่วงที่ผ่านมาทั้งหน่วยงานภาครัฐและเอกชนให้ความสนใจ และรณรงค์เรื่องนี้กันอย่างจริงจังมากกว่าอดีตเป็นอย่างมาก

                อย่างไรก็ตาม ปรากฎการณ์โลกร้อน ( Global  Waming )  นั้น ก่อให้เกิดผลกระทบอย่างมากมาย นอกจากต้องเร่งสร้างจิตสำนึก

การลดใช้พลังงานของชาติอย่างจริงจัง  การรณรงค์การใช้ผลิตภัณฑ์ที่ไม่ส่งผลกระทบสิ่งแวดล้อม  การปลูกต้นไม้

และมาตรการอีกมากมายหลายอย่างที่ริเริ่มและได้รับการผลักดันออกมาอย่างต่อเนื่องนั้น เป็นการมุ่งเน้นการสร้างความร่วมมือ

ของคนในชาติ แต่มาตรการเหล่านี้อาจไม่เพียงพอที่จะป้องกันหายนะที่อาจเกิดขึ้นได้ เมื่ออุณหภูมิของบรรยากาศมีความสัมพันธ์

ต่อการเปลี่ยนสถานะของน้ำบนโลก  อุณหภูมิที่สูงขึ้นจะทำให้อัตราการระเหยของน้ำมากขึ้น รวมถึงอัตราการหลอมละลาย

ของแผ่นน้ำแข็งขั้วโลกก็จะมากขึ้นตามไปด้วย

                ระดับน้ำทะเลสูงขึ้นนับตั้งแต่ปี พ.ศ.2450  เป็นต้นมา  ซึ่งเป็นผลมาจากอุณหภูมิของบรรยากาศที่สูงขึ้น

 เนื่องจากการเพิ่มปริมาณของก๊าซเรือนกระจกส่งผลให้น้ำแข็งขั้วโลกละลายกว่า 23 % ระดับน้ำสูงขึ้น 110 – 140 เมตร

 พื้นที่บริเวณเอเชียอาคเนย์ในส่วนของทะเลอันดามันและทะเลจีนใต้ที่เคยเหือดแห้งกลายเป็นแผ่นดิน ทั้งนี้

 เนื่องจากน้ำทะเลที่ระเหยขึ้นไปเป็นไอน้ำในบรรยากาศและควบแน่นกลายเป็นหิมะตกลงมาสะสมตัวกันบนยอดเขา

และพื้นที่ตอนเหนือกลายเป็นแผ่นน้ำแข็ง ต่อมาเมื่ออุณหภูมิของโลกสูงขึ้นอันเนื่องมาจากปริมาณก๊าซเรือนกระจก ทำให้ระดับน้ำทะเลสูงขึ้น

                หากอัตราการเพิ่มขึ้นของก๊าซเรือนกระจกยังคงเป็นเช่นนี้ แผ่นน้ำแข็งขั้วโลกจะละลาย ทำให้ระดับน้ำทะเลสูงขึ้น

 การละลายของแผ่นน้ำแข็งขั้วโลกนอกจากจะส่งผลให้ระดับน้ำทะเลสูงขึ้นแล้ว ผลวิจัยจากทีมนักวิทยาศาสตร์นานาชาติเรื่อง

” ผลกระทบการสูญเสียความหลากหลายทางชีวภาพต่อระบบนิเวศใต้ทะเล “ กล่าวคือ ปลาทะเลและสิ่งมีชีวิตในทะเล

กำลังลดลงอย่างรวดเร็ว และจะหมดสิ้นลงในปี ค.ศ.2048 ( พ.ศ.2591 )

                ดร.บอริส  เวิร์ม นักวิทยาศาสตร์จากมหาวิทยาลัยดัลฮูซี ประเทศแคนาดา กล่าวว่า “ หากสิ่งมีชีวิตในทะเลลดลง

อุตสาหกรรมอาหารทะเลจะถึงกาลอวสานอย่างแน่นอนในอีก 4 ทศวรรษข้างหน้า เนื่องจากปริมาณสิ่งมีชีวิตในทะเล

เป็นอาหารของมนุษย์ที่สำคัญ เมื่อความหลากหลายทางชีวภาพซึ่งมีความสำคัญต่อสิ่งมีชีวิตในท้องทะเลบางส่วนถูกทำลายก็จะกระทบต่อทุกสิ่งทุกอย่าง “

                การเพิ่มขึ้นของระดับน้ำในทะเลและมหาสมุทรก่อให้เกิดผลกระทบต่อพื้นที่ชายฝั่งของไทยอย่างมากมาย

โดยเฉพาะพื้นที่ของกรุงเทพมหานครที่ถูกน้ำทะเลท่วมถึงแล้วหลายกิโลเมตร

                นายสมิทร  ธรรมสโรช  ประธานคณะกรรมการศูนย์เตือนภัยพิบัติแห่งชาติ เปิดเผยว่า

“ ภายในระยะเวลา 8 – 10 ปี  กทม.จะประสบปัญหาน้ำท่วมอย่างรุนแรง โดยมีสาเหตุแผ่นดินทรุดและปัญหาโลกร้อน

ที่จะส่งให้ระดับน้ำทะเลสูงขึ้น ระดับน้ำทะเลที่สูงขึ้นในอนาคต อย่างน้อยน่าจะสูงขึ้น 1.50 – 2 เมตร ภายใน 8 – 10 ปี

ประกอบกับแผ่นดินของเราทรุดตัวลง 50 – 80 เซนติเมตร ใน 10 ปี “

                “ ทั้งสิงคโปร์ และเวียดนาม ซึ่งได้รับผลกระทบเช่นกันและตื่นตัวกับเรื่องนี้ โดยขณะนี้รัฐบาลได้ตั้งคณะกรรมการ

เพื่อพิจารณาการสร้างเขื่อนเพื่อป้องกันน้ำท่วมแล้ว แต่สำหรับไทยยังไม่มีหน่วยงานใดให้ความสนใจเกี่ยวกับเรื่องดังกล่าว 

 จึงเสนอให้มีการสร้างเขื่อนจากทางทิศตะวันออกและทิศตะวันตก “

                “ แนวทางการสร้างเขื่อนจากระยะทางประมาณ 80 – 100  กิโลเมตร ประมาณการค่าก่อสร้าง 100 ล้านบาทต่อกิโลเมตร

  จากบางปะกงตามแนวชายฝั่งทะเลไปถึงอำเภอชะอำ และทอดยาวไปถึงภาคใต้  ซึ่งจะเป็นการปิดกั้นแม่น้ำบางปะกง 

 แม่น้ำเจ้าพระยา  แม่น้ำท่าจีน  แม่น้ำแม่กลอง  ห่างจากชายฝั่งประมาณ 500 เมตร เบื้องต้นประมาณการค่าก่อสร้างไว้ที่ 100,000 ล้านบาท “

                การส่งสัญญาณเตือนหายนะจากภาวะโลกร้อนที่อาจเกิดขึ้นของนายสมิทร  ธรรมสโรช  ซึ่งเป็นบุคคลเดียว

กับที่เคยออกมาระบุชัดว่า ประเทศไทยจะเผชิญกับคลื่นยักษ์สึนามิ แต่ทุกฝ่ายกลับเพิกเฉยและไม่ให้ความสนใจ

จนสร้างความเสียหายต่อชีวิตและทรัพย์สินของผู้คนจำนวนมาก

                แม้ไม่อาจระบุชัดว่า ปรากฎการณ์โลกร้อนจะส่งผลกระทบต่อประเทศไทย และสร้างความหายนะ

อันเนื่องมาจากน้ำท่วม กทม. และพื้นที่ชายฝั่งทั่วประเทศในอนาคตอันใกล้อาจรุนแรงเกินกว่าที่จะประเมินได้

แต่การลงทุนสร้างเขื่อนตลอดแนวชายฝั่งก็อาจส่งผลกระทบด้านอื่น ๆ ดังนั้น หน่วยงานที่เกี่ยวข้องต้องประเมินผลได้ผลเสีย

กันก่อนดำเนินการอย่างใดอย่างหนึ่ง เพื่อให้เกิดความเสียหายน้อยที่สุด